Οι άνθρωποι του αθλητισμού, που έχουν μάθει να ζουν πειθαρχημένα μέσα και έξω από το γήπεδο, δικαιούνται να ζητούν από τους αρμόδιους την άμεση επανέναρξη των προπονήσεων και των πρωταθλημάτων σε όλο το φάσμα του ερασιτεχνικού αθλητισμού, όπως τόνισε ο προπονητής της ανδρικής ομάδας βόλεϊ της Ελπίδας Αμπελοκήπων, Στέφανος Νανάς.

Ο έμπειρος τεχνικός μίλησε για το πώς έχει βιώσει ο ίδιος και οι παίκτες του το δεύτερο lockdown, εξέφρασε τον προβληματισμό του για τις συνέπειες της πανδημίας, αλλά και την προσδοκία ότι η νέα χρονιά θα εξελιχθεί πολύ καλύτερα από ό,τι η προηγούμενη.

- Πώς έχουν κυλήσει για την ομάδα της Ελπίδας Αμπελοκήπων αυτοί οι τρεις μήνες της υποχρεωτικής αποχής; Ποιες είναι οι σκέψεις και τα συναισθήματά σας;

«Από την αρχή του δεύτερου lockdown αρκεστήκαμε σε συμβουλές για την εκγύμναση των παικτών κατ’ οίκον και αυτό έγινε γιατί δεν υπήρχε χρονικός ορίζοντας για το πότε θα γίνει η επανέναρξη των προπονήσεων και αγώνων. Σίγουρα ήταν ένα σοκ για τους αθλητές οι οποίοι βιώνουν μια τρίτη αναμονή μέσα σε ένα έτος, αλλά προέχει η ασφάλεια και η υγεία. Όλες οι άλλες δραστηριότητες μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα.

Δεν έχουμε αντιμετωπίσει ξανά κάτι τέτοιο, επομένως προσπαθούμε και εμείς να αφουγκραστούμε, τόσο από τις αντιδράσεις των άλλων όσο και από τις δικές μας, τι τελικά είναι όλο αυτό, πώς πρέπει να δράσουμε καλύτερα, τι πρέπει να κάνουμε. Επομένως μια πρώτη μου εκτίμηση είναι ότι οι περισσότεροι είναι μουδιασμένοι».

- Ποιες είναι οι δικές σου σκέψεις για την κατάσταση που βιώνουμε γενικότερα και για την «ακινησία» του ελληνικού ερασιτεχνικού αθλητισμού ειδικότερα;

«Βιώνουμε για δεύτερη φορά μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Δεδομένα η κατάσταση αυτή επηρεάζει όλο τον πλανήτη, ωστόσο ως άνθρωποι του αθλητισμού έχουμε μάθει να ζούμε πειθαρχημένα μέσα και έξω από το γήπεδο, δικαιούμαστε να ζητάμε από τους αρμόδιους την επανέναρξη των προπονήσεων και των πρωταθλημάτων.

Ήδη έχοντας περάσει την πρώτη περίοδο της καραντίνας από τον περασμένο Μάρτιο, δυσκολευτήκαμε αρκετά να επανέλθουμε σε φυσιολογικούς αγωνιστικούς ρυθμούς και πάνω που κατορθώσαμε να μπούμε σε μια αθλητική κανονικότητα, κληθήκαμε να απέχουμε από τους αγώνες και τις προπονήσεις. Την ίδια ώρα στην υπόλοιπη Ευρώπη, βλέπουμε ότι συνεχίζουν κανονικά τα πρωταθλήματα και τις διοργανώσεις.

Για τον λόγο αυτό ζητάμε την επανεξέταση της απόφασης για αναστολή των προπονήσεων και των πρωταθλημάτων, από την Πολιτεία και τους αρμόδιους φορείς. Είμαι, δε, αλληλέγγυος ως προπονητής του βόλεϊ με τα άλλα αθλήματα από το υπόλοιπο φάσμα του Ερασιτεχνικού Αθλητισμού, όπως το μπάσκετ, πόλο, χάντμπολ κ.ά.».

- Από την στιγμή που θα επιτραπεί η επιστροφή στις προπονήσεις, πόσο χρονικό διάστημα θα απαιτηθεί για να ξαναβρεθούν οι αθλητές σε θέση να αγωνιστούν; Θα είναι χρονικά εφικτό να διεξαχθούν τα πρωταθλήματα;

«Έχουμε την ευλογία ως ομάδα να έχουμε πολύ μικρό μέσο όρο ηλικίας παικτών (19,8 έτη), οπότε αυτό μας βοηθά στο γεγονός ότι εάν αποφασιστεί η επαναφορά στις προπονήσεις κατά την εκτίμηση μου θα χρειαστούν 4-5 εβδομάδες για να επανέλθουμε σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο ώστε να παρουσιάσουμε μια ομάδα που μπορεί να μην είναι 100% έτοιμη αλλά θα μπορεί να δώσει αγώνες.

Όσο για το αν μπορούμε να ολοκληρώσουμε τα πρωταθλήματα, θεωρώ ότι είναι εφικτό με τροποποίηση της προκήρυξης, κάνοντας λιγότερες τις αγωνιστικές, ώστε να προλάβουμε να αγωνιστούμε και να ολοκληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας έστω και μέσα στο καλοκαίρι».

- Ως άνθρωπος του αθλητισμού, τι θα πρότεινες για να μη χαθεί μια ολόκληρη γενιά νέων αθλητών, μετά από αυτή τη διπλή πολύμηνη αγωνιστική αποχή; Πώς θα μπορούσε να δοθεί κίνητρο στα παιδιά για να παραμείνουν κοντά στον αθλητισμό;

«Δυστυχώς το διάστημα που χάσαμε είναι δυσαναπλήρωτο. Αυτό που μένει είναι όταν και εφόσον μας επιτραπεί η είσοδος στους αγωνιστικούς χώρους να δουλέψουμε όλοι μαζί (παράγοντες - προπονητές - αθλητές) ώστε να ανακτήσουμε όσο είναι εφικτό το χαμένο έδαφος και να ξαναγυρίσουμε στην κανονικότητα που τόσο μας λείπει όλους.

Τα μικρότερα σε ηλικία παιδιά διψάνε να προπονηθούν, διψάνε να ξαναδούν τους φίλους τους, διψάνε να αγωνιστούν ξανά και τέλος διψάνε να βγουν από αυτόν τον κυκεώνα των λάπτοπ, τάμπλετ και γενικά της οθόνης. Ο αθλητισμός είναι το αντίδοτο στα ψυχολογικά προβλήματα αλλά και στην παχυσαρκία που μαστίζει την ελληνική κοινωνία και λόγω των απαγορεύσεων έχει τεράστια έξαρση.

Ο χάρτης σίγουρα θα αλλάξει όσο αναφορά τα σωματεία σε σχέση με τα οικονομικά και χωροταξικά θέματα. Αυτοί που θα επιβιώσουν θα περάσουν δύσκολα τον πρώτο καιρό, αλλά στην συνέχεια θα πατήσουν σε πιο στερεές βάσεις».

- Ποια είναι η ευχή σου για τη νέα χρονιά;

«Θέλω να πιστεύω ότι τα χειρότερα έχουν περάσει και με την σωστή πειθαρχία και αντιμετώπιση της πανδημίας θα μπορούμε να κάνουμε πράγματα που δεν μπορούσαμε το 2020. Ήδη το εμβόλιο μας έδωσε μια νότα αισιοδοξίας και εξαιτίας του γεγονότος ότι έχουμε μάθει από τα λάθη μας, θα μπορούμε να αντιμετωπίσουμε καλύτερα ό,τι έρθει στο μέλλον. Αλλιώς θα έχουμε αποτύχει όλοι... Εύχομαι όσο πιο γρήγορα να πάρουμε τις ζωές μας πίσω και να μην ξαναβιώσουμε τέτοιες καταστάσεις».